تفيدة بتحب مرزوق ومرزوق بيحب تفيدة..تفيدة جالها عرسان
ياما من الحتة بس كانت معربنة على مرزوق..أول ما شافت عينيه وقعت من طولها ولما جه
يشيلها استلبطت واتسندت عليه ولما جت عينيها فى عينيه تانى اتنهدت وسرحت وقامت
قربت من وشه ولاطشاه بالقلم
تفيدة : ماسكنى كده ليه ؟
مرزوق:مش بسندك يا بنتى ؟
تفيدة:يوووه اه والله ده انا أوغمن علييا قودام المشرحة
مرزوق:أوغمن عليكى ؟ يا بنتى ده انا شايفك بتتزحلقى فى اشرة
موز وبعدين ليه ضربتينى بالقلم؟
تفيدة :ما انت عمال تمسكنى كده وتستعبط
مرزوق بتسبيلة : ما انا خوفت عليكى -بيتنهد
مرزوق هوه كمان وقع فى حبها من اول نظرة ..ولمما شافها بتتزحلق فى الموزة
اللى كان قاصد يرميها قصادها قام استعبط وجرى عليها يسندها قبل شلة الصيع اللى
واقفة جنب المشرحة ما تتريق عليها
مرزوق:ده انا مقدرش أشوفك بتضربى بالانس فى الهوا قودام أى حد ..وحياة القلم
اللى لسه معلم فى خدى
تفيدة : هاه..بتقول ايه ؟
مرزوق: كرامتك تتهان قصادى انا بس وحياة القلم اللى معلم أهوه
تفيدة لطشته القلم التانى وهى مكلضمة
تفيدة :كرامتى تتهان ؟ لا عشت ولا كنت ..اتفوه
تفيدة مشيت لبعيد وهى بتسب وتلعن
مرزوق: خطفتى قلبى ..يا روح قلبى
مش هكمل الا لو قلتوا عجبتكم